علّق بضعة مدوّنون إيرانيون بمناسبة “اليوم العالمي ضد رهاب المثلية [1]” [بالإنكليزية] الذي وقع على 17 آيار معبّرين عن همومهم حول التمييز ضد المثليين في إيران.
فأصدر [2] بسار [جميع الروابط بالفارسية] على سبيل المثال رسالة مفتوحة من الطلاب الإيرانيين المثليين إلى سائر الناشطين الطلاب في البلد:
ما دانشجویان همجنسگرای ایران، سالهاست همپای جنبش دانشجویی و روشنفکری ایران، در متنِ مطالبات سیاسی و اجتماعی قرار داریم و از مدافعان سرسخت تغییر شرایط نابرابر جامعهی ایران بودهایم. اینک که همهی آزادیخواهان و نیکاندیشان و مدافعان حقوق بشر دریافتهاند که حقوق همجنسگرایان حقوق بشر است …اما در ایران، و دیگر کشورهای نابرخوردار از آزادیهای اجتماعی و انسانی، همجنسگرایان همچنان مورد سیاهترین آزارها و ستمها و شکنجهها قرار میگیرند و کسی حاضر نیست
وعلاوةً على ذلك قد أصدر [3] كتبخان سلسلةً من الكتب التي إما تتمحور حول موضوع المثلية أم أُلّفت على يد كتّاب مثليين، فيشرح بعض المؤلفون الأسباب التي حملتهم على توفير أعمالهم على هذه المدوّنة:
این بودن تنها حضوری فیزیکی در شهرها و روستاهای ایران نیست. ما در درون این جامعه قرار داریم؛ از آن تاثیر میگیریم و بر آن اثر میگذاریم. ما در این جامعه “زندگی” میکنیم
گروهی از ما مینویسند، میسرایند و تولید اندیشه میکنند. اما مردم ما را نمیخوانند چون نمیتوانند به نوشتههایمان دسترسی داشته
ولاحظ [4] غامرون أن المثليين يواجهون أخطاراً في البلاد الإسلامية التي تحكم عليهم بالإعدام، وبالإضافة إلى ذلك ينكر النظام الإسلامي الإيراني على سبيل المثال وجود المثلية الجنسية بدلاً من القيام ببرنامج يستهدف إلى تعليم الشعب حول هذا الموضوع.